Toen ik het persbericht ontving van Een intense reis, twijfelde ik geen moment voor het aanvragen van dit boek. Samen met het werkboek Ik en hoogbegaafdheid leken mij dit twee perfecte boeken voor onze situatie. Een intense reis is het verhaal van een moeder wiens hoogbegaafde zoon met schooltrauma is uitgevallen op het basisonderwijs en hierdoor één van de vele duizenden thuiszitters werd die Nederland rijk is.
In heldere bewoordingen wordt uiteengezet wat trauma’s en microtrauma’s zijn en hoe ze ons leven en ons gedrag kunnen beïnvloeden. In praktische termen wordt beschreven wat we kunnen doen als ouders, verzorgers, psychologen, therapeuten en anderen. Het boek geeft een jargonvrije, uitgebreide en betrouwbare
beschrijving met verwijzingen naar meer dan honderd academische onderzoekbronnen.
De ggz drijft op mensen met ervaring. Ervaring vanuit het perspectief van de professional betekent patroonherkenning die zo verfijnd is dat het geleerde kan worden vergeten. En dat is maar goed ook, want de validiteit van wat psychologen en psychiaters hebben geleerd, is in het tijdperk van de open science een beetje aan het wankelen geraakt. Van DSM-diagnose tot persoonlijkheidsonderzoek, van antidepressivum tot cognitieve gedragstherapie – het blijkt wetenschappelijk gezien reuze mee te vallen met de bruikbaarheid en validiteit van statistische signalen uit groepsvergelijkingen. En dat behoeft geen verwondering. Want in de klinische praktijk hebben we de focus op één persoon, en willen we weten of onze interventies het verschil gaan maken binnen deze ene persoon. Hoe kan kennis op basis van zwakke en ambigue signalen uit groepsvergelijkingen daaraan überhaupt veel bijdragen? Met andere woorden: klinische ervaring gaat over het vermogen om te kijken vanuit variatie en heterogeniteit, zonder je te veel te laten afleiden door een wetenschap die haar perspectief van standaardisatie niet heeft kunnen waarmaken.
Als orthopedagoog ben ik altijd nieuwsgierig naar de nieuwste vakliteratuur. Psychisch ontregelde kinderen is geschreven voor een orthopedagogische setting in de jeugdhulp. Toch zie ik absoluut paralellen met het onderwijs en is dit boek ook goed te gebruiken als orthopedagoog in dit werkgebied. Ik kan dan ook zeker aanraden om de term jeugdhulp breed te interpreteren.
