(Attention Deficit Disorder)
(Aandachtstekortstoornis)
ADD is een aangeboren aandoening, die wordt veroorzaakt door een afwijking in de werking van de neurotransmitters. Dit leidt tot een veranderde activiteit in bepaalde gebieden van de hersenen. Volgens het diagnostisch handboek DSM-IV-TR is ADD een subtype van ADHD, en wel het zogenoemde overwegend onoplettende type, gekenmerkt door een aandachtstekortstoornis en concentratieproblemen. ADD wordt meer dan ADHD in verband gebracht met depressie, angststoornissen en slechte schoolprestaties. Gedragsproblemen staan minder op de voorgrond.
Mensen met ADD hebben een enorme gedachtenstroom waardoor ze vaak dromerig of ongeïnteresseerd overkomen op andere mensen. Door deze gedachtenstroom kunnen ze zich moeilijk concentreren op de voor het specifieke moment relevante zaken. Mensen met ADD zijn snel afgeleid, rusteloos en vaak impulsief in hun gedrag. Kenmerkend voor ADD is het hebben van meerdere intense stemmingsschommelingen op een dag. Ook slaapproblemen, vergeetachtigheid, ongeorganiseerdheid, een ander tijdsbesef en moeite met het onderhouden van sociale contacten horen er bijna altijd bij. Ook zijn ze vaak overgevoelig voor geluids- en beeldimpulsen.
Soms bezitten AD(H)D’ers bijzondere vaardigheden met betrekking tot het snel combineren van informatie en indrukken, probleemoplossend denken, inlevingsvermogen, creativiteit en ruimtelijk inzicht.
ADD kan niet worden vastgesteld met bijvoorbeeld bloedonderzoek of een hersenscan. De diagnose wordt gesteld door een gespecialiseerde kinderarts, kinderneuroloog, kinder- en jeugdpsychiater of gz-psycholoog. Die betrekt zijn informatie uit gesprekken met de ouders en vragenlijsten over het gedrag van het kind die door ouders en leerkrachten worden ingevuld. De arts gaat na of de problemen al langere tijd bestaan, en of de verschijnselen bij ADHD horen of met een andere stoornis of situatie te maken hebben. Soms is lichamelijk onderzoek nodig als er medicijnen voorgeschreven worden. Voor een diagnose kan via de huisarts of het Bureau Jeugdzorg worden doorverwezen naar een kinderarts of instelling voor geestelijke gezondheidszorg.
Het gedrag van kinderen met ADD kan verbeteren met begrip van mensen uit de omgeving die weten dat het kind niet expres sloom, passief of chaotisch is en het verschil kennen tussen onwil en onmacht. Daarnaast kunnen medicatie en gedragstraining worden ingezet. Bij ADD werken dezelfde psychostimulerende medicijnen als bij ADHD. Op dit moment zijn er in Nederland nog geen specifieke gedragsprogramma’s voor ADD ontwikkeld.
Nog steeds druk en dromerig geeft een kijkje in het leven van Kiki, een tiener met ADHD. Ze kan heel druk én heel dromerig zijn. In dit boek vertelt ze over haar belevenissen; vaak leuk, grappig en spannend, en soms vervelend. Haar leven is nooit saai. In haar dagboek schrijft ze wat ze denkt en voelt, wat ze goed kan en wat haar moeite kost. Hoewel ze het niet altijd gemakkelijk vindt om ADHD te hebben, komt het haar ook goed van pas!
