Contact| Colofon| Agenda|
JeugdPsychiatrie

Een beetje theorie: Hoe verwerkt het kind prikkels en informatie?

In mijn praktijk zie ik nooit kinderen met lastig gedrag. Dat is best opvallend. Want om deze reden worden ze wel bij mij aangemeld. Wat ik wel zie, zijn oververmoeide, soms zelfs uitgeputte kinderen. Ze komen niet tot rust. Het maakt dat hun lontjes korter worden, dat ze zich clownesk gaan gedragen of vervallen in vermijdingsgedrag. Veel van deze kinderen zijn overprikkeld voor zaken als licht of geluid. Alle kinderen zijn hyperalert en staan wantrouwend tegenover de omgeving. Of ze zich nou terugtrekken als een slak in zijn huisje of brullen als een leeuw.
Een beetje theorie: Hoe verwerkt het kind prikkels en informatie?


Wat vaak gemist wordt, is dat dit geen lastig gedrag is; het is een logische reactie op stress. Het vertaalt zich in de vorm van lichaamstaal als wiebelen en friemelen, via gespannen spieren of via gedrag. Helpend is om uit te leggen hoe het stress-systeem werkt. Als dat begrepen wordt, komt er ruimte voor die ene vraag die het belangrijkst is: wat is er nodig om het gemakkelijker te maken?

Ieder mens − en dus ook ieder kind − beschikt over een intern fysiek beschermingssysteem. Het is gelegen in elke lichaamscel en heeft een enorme reikwijdte. Het is dit systeem dat dag en nacht aan het werk is. Het bepaalt:

▪    hoe je je verbindt met anderen en met jezelf

▪    hoe je informatie verwerkt

▪    of en hoe je tot handelen komt

Waar dit systeem naar zoekt, is het gevoel van veiligheid. Het is de basis die nodig is voor al het voelen, denken en doen. Trapsgewijs gaat het aan de slag.


Dit fragment komt uit Woelig Gevoelig  van auteur Carla van Wensen.

Aan de hand van praktijkvoorbeelden krijgt de lezer een inkijk achter het zichtbare gedrag van het kind, de invloed hierop van beschermende primaire reflexen, en de rol van de omgeving hierin. Van belang is om eerst het lijf te kalmeren. Pas dan ontstaat er ruimte om fysiek en emotioneel te reguleren én te verwerken. Authentiek contact, liefdevolle aanraking en bewegen is hiervoor de basis, naast het stellen van de vraag: ‘Lief kind, wat heb je nodig?’