Een angststoornis kan aanzienlijke en langdurige gevolgen hebben voor zowel het kind als het gezin. Deze stoornissen hebben de neiging chronisch te zijn en verdwijnen niet vanzelf. Ze kunnen een negatieve invloed hebben op zowel fysieke als mentale gezondheid, sociale interacties, schoolprestaties, gezinsrelaties en de algemene levenskwaliteit (Woodward & Fergusson, 2001).
De huidige editie van de Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders (erkent verschillende patronen van angstgerelateerde symptomen, maar sluit de obsessief-compulsieve stoornis (OCD) uit van de groep angststoornissen. In deze gids kiezen we ervoor om de angststoornissen inclusief OCD te behandelen als één geheel.
De classificatie van angststoornissen is voornamelijk gebaseerd op de specifieke prikkels of situaties die angst oproepen. Hoewel dit nuttig kan zijn voor het vergelijken van prevalentiecijfers of behandelingseffecten, suggereert het onterecht dat de specifieke prikkel of stimulus sterk samenhangt met het probleem. In werkelijkheid zijn angststoornissen nauwer verbonden met de manier waarop het kind met angst omgaat dan met de specifieke elementen die de angst veroorzaken.
Daarnaast ondersteunt de veelvoorkomende comorbiditeit bij angststoornissen het idee dat het probleem meer is gerelateerd aan een algemene moeilijkheid in het reguleren van angst. Klinische ervaringen en onderzoeken suggereren dat de aanwezigheid van een angststoornis vaak een sterke voorspeller is voor het voldoen aan criteria voor minstens één andere stoornis (Rapee, Schniering & Hudson, 2009).
Het is ook belangrijk op te merken dat effectieve behandelingen voor angststoornissen over het algemeen gelijkenissen vertonen, ongeacht het specifieke type angststoornis. Dit suggereert dat het nuttiger kan zijn om angststoornissen als groep te beschouwen dan als gescheiden eenheden.
Ten slotte is het belangrijk om te benadrukken dat de behandeling van angstige kinderen rekening moet houden met de bredere context van het gezin. Ouders van angstige kinderen hebben vaak te maken met vergelijkbare dilemma's en vragen, ongeacht de specifieke angststoornis van hun kind (Lebowitz, Woolston et al., 2012). Vragen zoals: "Moet ik toegeven, of moet ik eisen dat hij het doet?", "Wanneer is aanpassen een goed idee en wanneer wordt dit een probleem?", "Is dit een serieus probleem of is het slechts aandachtzoekend gedrag?" zijn universeel en gaan voorbij aan psychiatrische classificatiecategorieën.
Daarom is onze benadering in deze gids gericht op het bieden van een uitgebreid overzicht van angststoornissen bij kinderen en adolescenten, inclusief OCD. We proberen te onderstrepen dat de focus op het kind als individu en zijn of haar interacties binnen het gezin essentieel is voor een effectieve aanpak van angststoornissen.
Ons doel is om ouders, zorgverleners en professionals te voorzien van waardevolle informatie en inzichten over angststoornissen bij kinderen. We bespreken de verschillende soorten stoornissen, de meest effectieve behandelmethoden, en geven advies over het omgaan met de uitdagingen die komen kijken bij het opvoeden van een kind met een angststoornis.
Met deze uitgebreide gids hopen we een beter begrip en bewustzijn van kinder- en jeugdangststoornissen te bevorderen. Wij geloven dat door het bevorderen van kennis en inzicht, we beter uitgerust zijn om kinderen en adolescenten te helpen hun angst te overwinnen en te floreren.
Informatie over het boek:
De behandeling van angst bij kinderen en jongeren
Op basis van CGT (cognitieve gedragstherapie) en geweldloos verzet
Prof. dr. Haim Omer Eli R. Lebowitz
